Tekirdağlı fedakar anne engelli oğlu için 50 yaşından sonra ehliyet aldı, otomobil kullanmaya başladı.
İlkokul mezunu Şahver Garip (57), on yıl önce üst üste yaşadığı acılar sonrası hayatın yükünü omuzlarında tek başına taşımaya çalışan fedakar bir anne.
2006 yılında 15 yaşındaki oğlunun felç geçirmesi sonrası bedensel engelli olması ve ardından eşini kaybetmesi sonrası kendisine zor gelen pek çok şeyi başarmak zorunda olduğu bir döneme girdi.
Oğlu Aykut'un (26) karda kışta, yağmurda çamurda dışarı çıkarmakta zorlanınca daha önce “süremem” dediği otomobili kullanmak için sürücü kursuna yazıldı ve oğlunun da ders çalışmalarında yardım etmesi sonucu 50 yaşında ehliyetini aldı.
Şimdi engelli oğlu için aldığı ehliyetiyle ve 6 yıllık sürücülük deneyimiyle oğlunu akademik eğitimini sürdürdüğü kampüse götürüp getirmeye devam ediyor.
Garip, kendisi için mucize gelen birçok şeyi hayatla baş başa kalınca oğlu için başardığını söyledi.
Namık Kemal Üniversitesi Fen – Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünde okuyan oğlunun başarılarının kendisinin yaşadığı acıları dindirdiğini anlatan anne Garip, “Ehliyetin yarısı Aykut'un” diyor.
“Aykut'un vesilesi ile sınavı geçtim. Ehliyeti ve arabayı aldım. O zamana kadar hiç araba kullanmamıştım. Bir yerlere gidebilmek zor oluyordu, araç almak zorunluluk haline gelmişti. Birisinden rica etsek ona zor geliyordu. Bu da beni üzüyordu. Kendi aracım olsa hemen alıp götürürdüm diyordum o dönemlerde. Şimdi Aykut'u araçla okula götürüp getiriyorum. Öğle aralarında da okula gidiyorum, onun ihtiyaçlarını karşılıyorum. İlk zamanlar araç kullanmak biraz zor oluyordu ancak evladım için zorluları aştım, zamanla alıştım ve şimdi rahatlıkla aracı kullanabiliyorum.”
Hayata yeniden tutulmasında ve başarısında annesinin fedakarlıklarının yattığını ifade eden Aykut Garip ise, annesinin sabah okula bıraktığını, öğlenleri yemek ihtiyacı için yeniden okula geldiğini ve ders çıkışına kadar beklediğini ifade etti.
“Başarımın yüzde 20'si benimse yüzde 80'i anneme aittir. Annem benim her konuda destekçim, arkadaşım, elim kolum diyebilirim. Okula benle gelerek ihtiyacımı karşılıyor. Annemin en büyük katkısı her ortamı bana hazırlaması. Annem benim için ehliyet aldı, araç kullanmaya başladı. Yıllardır oturduğumuz evi bile benim için değiştirdi. Annem olmasa eğitimime devam edemezdim. O benim eğitim hayatım için zahmete katlanıp ehliyet ve araba aldı ben de onun için derslerime çok iyi çalışıyorum. Şuana kadar ders notlarım çok iyi anneme ben de notlarımla teşekkür ediyorum.”
